Leczenie niedożywienia obejmuje dwa elementy: dietę oraz wspomaganie żywieniowe. 

W pierwszej kolejności należy zadbać o odpowiednią podaż białka i kalorii, jeżeli jest to nie wystarczające należy dołączyć doustne preparaty odżywcze lub suplementy diety. Jeżeli i to postępowanie jest nie wystarczające, należy rozważyć możliwość włączenia żywienia dojelitowego. 

DROGĄ DOŻOŁĄDKOWĄ można podawać dietę przemysłową (ale też zwykłą miksowaną dietę kuchenną) pod postacią BOLUSÓW (200-300 ml kilka razy dziennie) lub WLEWU CIĄGŁEGO.

Natomiast DO JELITA podajemy wyłącznie sterylne odżywki i płyny we wlewie ciągłym (GRAWITACYJNIE lub przy wykorzystaniu POMPY ENTERALNEJ).

Żywienie należy włączać stopniowo rozpoczynając od mniejszych przepływów diety, zwiększając jej ilość stopniowo i uważnie obserwując jego tolerancję.

Żywienie doustne jest najprostszym i najmniej inwazyjnym sposobem zapewnienia choremu dodatkowej ilości składników odżywczych, nie zawsze jest to możliwe podając choremu domowe posiłki. Jeżeli nie możemy uzupełnić aktualnego zapotrzebowania organizmu dietą domową, to wówczas powinno się   zastosować preparaty odżywcze typu np. Drink, które pacjent może pić np. pomiędzy posiłkami. Są to produkty bogate w energię i składniki odżywcze, można je kupić w sklepach medycznych lub aptece bez recepty.  

Wyrównanie zaburzeń hormonalnych, regulacji pośredniej przemiany materii i komórkowego zużycia substratów lub też usunięcie gorączki, infekcji, nadczynności tarczycy, wreszcie zahamowanie krwotoku, sączenia ran, tworzenia się wysięków i przesięków, usunięcie cukromoczu lub białkomoczu – stwarzają przesłanki sprawnego leczenia.